HARM VAN DER WERF - CV  

Vanuit Wijsheid zie ik dat ik niets ben,
Vanuit Liefde zie ik dat ik alles ben,
Tussen deze twee ontvouwt zich mijn leven.
Sri Nisargadatta Maharaj


Ik besta, zoals de meeste mensen, uit een verzameling verhalen, die elk een deel beschrijven wat er werkelijk is gebeurd. Verhalen veranderen voortdurend, afhankelijk van de beleefde tijd, van mijn bui, van de dagelijkse beslommeringen en van wie mij aanhoort.

Sommige van die verhalen draaien om de kunsten, hoe ik van kinds af aan mijn eigen kijk op de wereld vormgeef, in plaats van het reeds bestaande; hoe ik op de academie werd toegelaten omdat ik goed kon tekenen en hoe ik later als beeldhouwer examen deed. Hoe kunst maken en ervaren schoonheid en troost biedt in het leven van alledag en hoe ik dat gebruik in mijn werk.

In andere verhalen gaat het om de mensen die ik ontmoet, hoe ik me van jongs af aan verwant voel aan de vreemde snoeshanen, de drop-outs en de paria en hoe ik er zelf een werd, of misschien eigenlijk altijd al was. Hoe het maatschappelijk werk al zeker drie generaties in de familie van mijn moeders kant zit, hoe bekommernis om de mensen die dat nodig hebben levensvervullend kan zijn en hoe ik kennelijk aan de beurt ben om die traditie voort te zetten.

Er is echter een cluster van verhalen waarin alles eindigt en opnieuw begint. 'In dat jaar implodeerde mijn leven als gevolg van een existentiële crisis die alles verbrokkelde: mijn huis en mijn haard, mijn huwelijk en mijn bedrijf, mijn relaties met vrienden en familie, mijn geestelijke- en lichamelijke gezondheid, die samen met het verlies van mijn cognitieve vermogens mijn geschiedenis vervormde. Wat overbleef was mijn bedroevende gezondheid, een uitzichtloze situatie aan de zelfkant, een paar boodschappentassen met wat kleding en enige snuisterijen uit een ver verleden en mijn hond. De rest was weg.', schrijf ik in een van de werkstukken voor mijn huidige opleiding aan de Academie Integrale Menswetenschappen SPSO. Ik was jarenlang zonder inkomen en zonder vaste woon- en verblijfplaats en ervoer samen met de voortdurende onveiligheid de ontwrichtende werking van chronisch gebrek.

 

Armoede kan veel dichterbij zijn dan je denkt, ook wanneer je je waant er warmpjes bij te zitten. Het is een griezelige gedachte dat alles zomaar in een ogenblik kan veranderen in een allesvernietigende rampspoed waarin je alles verliest wat je voorstelt.

Kierkegaard zei eens: "Het is beslist waar, zoals de filosofen zeggen, dat het leven naar achteren moet worden begrepen. Maar ze vergeten de andere kwestie, dat het leven naar voren moet worden geleefd."En zo kijk je altijd vooruit in dat onbekende gat, recht de ongedifferentieerde chaos in; je hebt geen idee waartoe je werkelijk leeft. Al omkijkend schik je het verloop, verrijkt met nieuwe ervaringen en inzichten en krijgt alles weer bedoeling en betekenis. Bij elke stap voorwaarts verandert samen met je geschiedenis ook weer je verwachting van wat komen gaat. En jij houdt je staande op de grens tussen jou en de wereld, in het hier en het nu, waar alles gebeurt zonder reden.

Het geheel aan verhalen is nooit compleet. Er blijft altijd een gebied in onszelf verholen wat wij niet kunnen beschrijven, althans niet met de taal die ons ter beschikking staat. Dat onbeschrijfelijke deel, waar wij voortdurend naar op zoek zijn en wat wij 'onszelf' noemen, oefent een oneindige aantrekkingskracht op ons uit. Maar waar je jezelf zoekt vindt je de ander. Ik denk dat we dat onze ziel kunnen noemen; dat deel in onszelf waarmee wij in verbinding staan met elkaar, met de wereld en met de kosmos. Het vormt het deel waarin wij behalve onszelf tegelijkertijd ook 'alles' zijn.

Het ongeluk komt zelden alleen, wat ook geldt voor het geluk, is mijn ervaring. Als als vanzelf ontstond daar ook weer een maatschappelijk bestaan, en samen met nieuwe hulpbronnen vormde zich mijn herstel. Wanneer de angst zakt lacht alles je weer toe, zoals het het eigenlijk altijd al deed. Ik ontmoette de liefde van mijn leven en samen kregen we een zoon, de kroon op ons geluk. Voor mijn 'sabbatical' -zoals ik deze periode wel eens noem- had ik een aannemersbedrijf in artistieke projecten. Nu ben ik sinds enige jaren als begeleider werkzaam binnen de maatschappelijke verslavingszorg.

Zie ook mijn CV op LinkedIn.

Harm over armoede en suïcide bij
'Beau'  (rtl 4)


Scriptie SPSO

'Niemand hoeft te weten
dat ik geruite onderbroeken draag.'


Prozapoëzie

Mijn ervaring geef ik weer in verhalen en in proezapoëzie. Aanvankelijk gingen ze over teloorgang en armoede, en later over zingeving, perspectief en herstel. Ik lees ze voor bij lezingen en trainingen en ze worden gebruikt in les- en cursusmateriaal van Krachtwerk en De eindjes aan elkaar knopen, de update.


NKV
Vanuit mijn eigen ervaring met psychische kwetsbaarheid, teloorgang en duurzaam herstel als gevolg van een leven met het syndroom van Klinefelter, schrijf ik columns en artikelen voor het ledenblad van de Nederlandse Klinefelter-vereniging X-tra Special. Onderwerpen gaan over ervaringsdeskundigheid, acceptatie van een aandoeningen en het wel en wee van het dagelijks leven.
interview in X-tra Special.


Beelden zonder te janken
Voor mijn afstuderen aan de Academie voor Integrale menswetenschappen SPSO bracht ik een verzameling gedichten bijeen die samen met een hoeveelheid geselecteerde kunstwerken een bundel vormden. Deze gedichten en kunstwerken waren respectievelijk schutblad en voorkant van alle werkstukken die geschreven dienden te worden. Ook schreef ik een inleiding over de integratie van kunst en therapeutische inzichten.